NUMARALI
HADİS-İ ŞERİF:
87 - (1028) حدثنا
ابن أبي عمر.
حدثنا مروان
(يعني الفزاري)
عن يزيد (وهو
ابن كيسان) عن
أبي حازم
الأشجعي، عن
أبي هريرة.
قال: قال رسول
الله صلى الله
عليه وسلم: "من
أصبح منكم
اليوم صائما
؟" قال أبو بكر
رضي الله عنه:
أنا. قال "فمن
تبع منكم
اليوم جنازة."
قال أبو بكر رضي
الله عنه: انا.
قال فمن أطعم
منكم اليوم
مسكينا ؟" قال
أبو بكر رضي
الله عنه. أنا.
قال "فمن عاد
منكم اليوم
مريضا." قال
أبو بكر رضي
الله عنه: أنا.
فقال رسول
الله صلى الله
عليه وسلم: "ما
اجتمعن في
أمريء، إلا
دخل الجنة".
{87}
Bize İbni Ebî Ömer
rivayet etti. (Dediki): Bize Mervân yâni el-Fezârî Yezîd'den —ki İbni
Keysân'dır— o da Ebû Hâzim'i Eşcaî'den, o da Ebû Hureyre'den naklen rivayet
etti. Ebû Hureyre şöyle demiş: Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem):
«Bu gün sizden kim
oruçlu olarak sabahladı?» diye sordu Ebû
Bekir:
— «Ben» diye cevap verdi. Resulullah
(Sallallahu Aleyhi ve Sellem):
— «Bu gün sizden kim bir cenaze teşyî' etti?»
buyurdu? Ebû Bekir:
— -Ben» dedi. Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve
Sellem):
— «Bu gün sizden hanginiz bir fakîr doyurdu?»
diye sordu; Ebû Bekir:
— «Ben.» cevâbını verdi. Resulullah (Sallallahu
Aleyhi ve Sellem):
— Bu gün sizden kim bir hasta dolaştı?»
dedi; (yine) Ebû Bekir:
— «Ben.»
cevâbını verdi. Bunun üzerine Resulullah
(Sallallahu Aleyhi ve Sellem):
— «Bu hasletler kendisinde toplanan hiç bir
kimse yoktur ki, cennete girmesin...» buyurdular.
İzah:
Übbî diyor ki: «Ulemâdan
bir cemaatla tasavvuf erbabından bir fırka, bir insanın kendisi için (Ben)
demesini kerîh görmüşlerdir. Hattâ ehl-i tasavvuftan bâzıları (Bu kelime
sahibine dâima uğursuzluk getirir.) diyerek iblisin (Ben) dediği için Allah'ın
lanetine uğradığına işaret etmişlerdir. Delilleri babında görülecek Câbir
hadîsidir. Mezkûr hadîsde Hz. Câbir : Ben, Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)'e
geldim, kapıyı çaldığımda:
— Kim o? dedi;
— Ben! diye cevâp verdim. Resulullah
(Sallallahu Aleyhi ve Sellem)'
— Ben, ben; diye diye yanıma çıktı. Galiba bunu
kerih gördü.) demektedir.
Fakat mes'ele bu
zevatın zannettikleri gibi değildir. Onlara red cevâbı hususunda babımız hadisi
kâfidir. Zira Ebû Bekr-i Sıddîk (Radiyallahu anh), Nebi (Sallallahu Aleyhi ve
Sellem)'in huzurunda Ben diyerek konuşmuş; kendisine bu bâbda bir şey
dememiştir. (Ben) kelimesi Kur'ân-ı Kerîm de ve hadislerde çok varîd
olmuştur...»»
Übbi bu hususta gerek
Kur'ân'dan gerekse hadîslerden bir çok misâller getirdikten sonra şunları
söylemiştir: «Resûlullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)'in Câbir hadîsinde (Ben)
sözünü kerih görmesi beyân icâb eden yerde Câbir (Radiyallahu anh) sözünü
müphem bıraktığı içindir.
Hz. Câbir (Ben Câbir'
im) deseydi Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) ona bir şey demezdi.
îblîs'e gelince Ona
lanet buyurulması, kendisine (Ben) dediği için değil; Rabbi Teâlâ'nın emrini
alaya alarak (Ben Âdem' den daha hayırlıyım.) dediği içindir.»
Hadîs-i şerîfde sayılan
hasletlerin bir kişide toplanmasından murâd: Günlerden bir gündür. O
hasletlerin konuşulduğu gün değildir.
Resulullah (Sallallahu
Aleyhi ve Sellem) Efendimizin bu hasletleri kendinde toplayanın cennete
gireceğini beyân buyurmaları, o kimse hakkında şehâdettir.